Over de Hardangervidda

Nadat we lekker geslapen hadden in ons hutje gingen we weer op pad richting Oslo naar het tweede hutje dat we geboekt hadden. We zouden over de nationale toeristenroute over de Hardangervidda rijden. Dit is een groot natuurpark tussen Oslo en Bergen dat gevormd wordt door een hoogvlakte. Op deze hoogvlakte leven nog rendieren in het wild en je kan er dus zomaar een ontmoeting met een rendier hebben. Al zal de kans daarop klein zijn omdat het enorm schuwe dieren zijn. De waterval die ik gisteren beschreef ligt aan het begin van deze hoogvlakte en dondert er dus met veel geraas vanaf voordat hij zijn weg verder zoekt naar één van de fjorden. En waar we hem eergisteren van onderaf bekeken hebben, deden we dat gisteren vanaf de uitkijkpunten langs de weg. 

We moesten nog een klein wandelingetje maken om de waterval te kunnen zien en het grappige is dat je dan ook het pad waar we de dag ervoor gelopen hebben zagen liggen. Ik kan me nu bijna niet meer voorstellen dat ik over die stenen heen geklauterd ben. 

We kwamen onderweg ook dit nestje tegen. Aan de linker kant ervan zie je een gat zitten. Wie weet van welk dier dit nest is? Wij hebben geen idee namelijk.

Ook van bovenaf is de Vøringsfossen tamelijk imposant. Je ziet dan pas echt goed hoe diep de val van het water eigenlijk is.

En als ik dan een foto maak van het plekje waar we gisteren zaten (aan de rechter kant bij de losse stenen bovenaan in de bocht van het riviertje) besef ik nog eens hoe gelukkig we waren om daar te kunnen zitten en de waterval vanaf die plek te kunnen bekijken.

Want dat uitizicht was van een ongekende schoonheid. Al is dit ook niet verkeerd. Ik zal maar niet vertellen waar we heen geklauterd zijn om deze foto te kunnen maken (en dag met lichte hoogtevrees)

Deze foto s wat verder weg genomen. Maar hier zie je ook goed hoe hoog en hoe steil de wanden van de vallei waarin de waterval zich stort zijn. En bovenaan zie je hotel Fossli waar ze steigers gebouwd hebben zodat toeristen die hier met bussen tegelijk heen gebracht worden hem ook goed kunnen bekijken.

Uiteraard stopten we daar ook nog even en dan verandert het hele perspectief weer. Hier zie je de waterval met het riviertje dat ervandaan loopt. De wandeling die we gemaakt hebben voerde grotendeels iets hoger gelegen langs dat riviertje.

En op deze foto zie je goed de hoger gelegen gedeeltes van de waterval. Op de eerdere foto’s zag je vooral de vrije val van 145 meter, maar hier zie je ook de rest van de waterval. Zoals je ziet hadden we niet geweldig weer. Vrij bewolkt en vrij koud en dus stapten we al snel weer in de auto om verder te rijden.

Over die weg 7, over de Hardanger Vidda dus. En dat leverde weer mooie uitzichten op. 

Met verstilde landschappen met riviertjes en poeltjes erin.

Met steenmannetjes gebouwd op stenen begroeid met wonderschone mossen (ja, ik hou mossen)

Van velden vol met Katoengras.

Van bergmeren met kleine hutjes eraan. Ik vraag me dan gelijk af wie er op zo’n onherbergzaam gedeelte gaat wonen? De Hardangervidda is zo onherbergzaam dat Roald Amundsen er zijn poolexpeditie voorbereid heeft voordat hij als eerste mens de Zuidpool bereikte.

En van de weg die nog ging komen. Zie je die palen die langs de kant van de weg staan? Ik neem aan dat deze er staan voor de sneeuwschuivers in de winter. Dus je kan je voorstellen hoe hoog de sneeuw hier soms moet liggen.

Het laatste deel van de reis heb ik geen foto’s meer gemaakt. Ik lag namelijk te slapen omdat ik niet zo lekker was. Gelukkig gaat het inmiddels beter. Maar we zijn nu dus in Haglebu, een gehucht ergens in Noorwegen op de weg naar Oslo. Het is zo klein dat we gisteren een half uur moesten rijden naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Al is het goed denk ik in de winter als je kan skiën en langlaufen wel een stuk drukker. Onze laatste nacht in Noorwegen hebben we doorgebracht in het rechter huisje dat je op de foto hierboven ziet. Lekker knus.

Ook hier is de omgeving wee prachtig. Dit keertje ligt net buiten de camping waar onze hut staat. Als we meer tijd zouden hebben, zou ik hier graag een wandeling maken. Helaas moeten we zometeen alweer vertrekken naar Oslo. Waar vanavond de boot naar Denemarken zal vertrekken. En dan zit het er alweer op deze vakantie. Nog één dag volop genieten.

Ik hoop dat jullie meegenoten hebben van al het moois dat Noorwegen te bieden heef. Wij gaan zeker een keer terug komen hier en dan zal ik misschien net als op de foto hierboven wel weer allerlei blogjes de wereld inslingeren. 

Naar de waterval

Bedankt allemaal voor het meeduimen. Want hoewel er vannacht bijna 3 centimeter water in de afwasemmer gevallen was, konden we onze tent aan het einde van de ochtend toch droog inpakken. En waar we verwachtten dat het weer een heel stuk minder zou worden, is het eigenlijk nog best lekker hier in Noorwegen. Zo’n graad of 23 met zon en af en toe een wolkje. Al waait het wel weer best hard. We hebben vandaag dus de tent definitief ingepakt en slapen de komende twee nachten in hytter, kleine huisjes die je voor een nacht of langer kunt huren.

We slapen vannacht dus in dit veredelde tuinhuisje in Øvre Eidfjord, ongeveer 2 uur rijden vanaf onze vorige verblijfsplaats. Øvre Eidfjord is het laatste dorp aan weg 7 voordat de Hardanger Vidda, een groot natuurgebied, begint. Dit is een hoogvlakte en schijnt heel erg mooi te zijn. Morgen gaan we de toeristische route over deze hoogvlakte leven, dus zullen we het gaan beleven. Vandaag hebben we onderweg een stop gemaakt in Dale. Daar worden de beroemde Noorse truien, die Mart Smeets altijd droeg tijdens de schaatsuitzendingen, gemaakt. En daar hebben ze bij de fabriek een winkel waar ze de huidige collectie verkopen, maar ze hebben ook een outlet waar je met korting de echte Dale-truien kunt kopen. En dat hebben we dus gedaan. Je zou ook een rondleiding door de fabriek kunnen krijgen, maar dat is op zondag niet mogelijk. Blijft dus op het to-do lijstje staan voor een volgende keer dat we naar Noorwegen gaan. 

Op de Hardangervidda bevind zich ook één van de beroemdste watervallen van Noorwegen, de Vøringsfossen, en als je dan toch vlakbij bent, dan moet je daar ook even een bezoekje aan brengen natuurlijk. En dan gaan we niet zoals de meeste toeristen naar het uitkijkpunt, nee wij moeten naar de waterval wandelen. 1,7 kilometer heen en ook weer terug. Valt mee zou je zeggen. 

De eerste 800 meter van de weg begonnen goed. Geasfalteerd pad en niet al te stijl naar beneden. En als je dan verderop in het dal deze regenboog ziet, dan belooft dat veel goeds. 

Totdat we het eigenlijke wandelpad opliepen. Lekker steil naar beneden met boomwortels en rotsige stukken waar je meer moest klauteren. Ach, zo beleef je nog eens wat. Maar als je niet goed ter been bent, neem deze wandeling dan niet en ga de waterval vanaf het uitkijkpunt bij hotel Fossli of bij het uitkijkpunt Fossetromme langs weg 7 bekijken. Dan blijf je langer gezond van lijf en leden.

We hadden tijdens de wandeling wel heel mooie uitzichten op de rivier onder ons. Die op sommige stukken heel snel stroomde. Indrukwekkend hoe groot de kracht van water soms kan zijn.

Kijk maar eens naar deze stroomversnelling. Net een centrifuge op volle snelheid.

Het was soms echt doorbijten met veel klimmen en klauteren over losgeraakte stenen, maar gelukkig hebben we niet opgegeven. Want uiteindelijk werden we beloond met een fantastisch mooie waterval. De Vøringsfossen is met zijn 182 meter hoogte één van de hoogste watervallen in Europa. Het water heeft een vrije val van 145 meter. Echt indrukwekkend. Vøring is dan ook afgeleid van het oud-Noorse woord voor eervol of trots. Het is dus de eervolle of trotse waterval. 

Natuurlijk wilden wij zo dicht mogelijk bij de waterval komen en staken dus de rivier over met het hangbruggetje dat er hing. Nog één paadje en dan zouden we echt een geweldig uitzicht hebben.

Nou dat hebben we geweten. Het pad dat we namen was vrij steil, had wederom veel losse stenen erop liggen (groot en klein) en was tot overmaat van ramp ook nog vrij glad door het stuifwater dat van de waterval af kwam. Ik kon daar na een paar minuten niks meer zien door mijn zonnebril vanwege alle druppels die erop zaten. 

Op een gegeven moment vond ik het echt mooi gewees en durfde echt niet meer verder. Maar wat was dat de moeite waard!!! Want het was één van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb. Een majestueuze waterval waardoor je jezelf heel nietig gaat voelen en als klap op de vuurpijl ook nog eens een regenboog in het stuifwater. WOW!!!! Je ziet op de foto hierboven wel mensjes die nog verder gegaan zijn, maar dat zijn pas echt waaghalzen. De mensen bovenaan de rots staan op het uitkijkpunt bij hotel Fossli. 

Ook hier raak je als vanzelf onder de indruk van het water. We stonden vrij hoog, maar werden ook nat van het stuifwater zo hard raast deze waterval naar beneden.

Ik vond het zo mooi dat ik wel een half uur gewoon heb zitten kijken naar de waterval. En nog zou ik weer even terug willen gaan.

Al zal hij er dan meer zo uit zien. Hier was een wolk voor de zon geschoven en je krijgt gelijk een heel ander gezicht. Maar op deze foto kun je wel goed zien hoe hoog het water opstoof. Zie je die nevel aan de linker kant van de foto? 

Nog even een foto van vriendjelief en toen was het weer tijd om terug naar de auto te gaan. Weer een behoorlijk stuk klimmen en klauteren, maar we waren zo voldaan van de geweldig mooie waterval dat ook dat wel meeviel om te doen. Nu zitten we lekker met de beentjes omhoog op de veranda van ons hutje. Straks zullen we vast lekker gaan slapen, zodat we morgen weer uitgerust aan de volgende etappe van onze terugreis kunnen beginnen.

Naar Lysøen, een eilandje met een verhaal

Vandaag stonden we niet al te laat op. Voornamelijk omdat het al vroeg heet werd in de tent, maar ook omdat we dan ‘s ochtends nog een uitstapje konden maken met de Bergen-pas dienwe gisteren aangeschaft hadden. Ik had iets gelezen van een eilandje en een bootje en dat de dan kon wandelen en een villa bezoeken, dus wij op weg naar Lysøen. Een klein eilandje vlakbij Bergen.

We hadden een mooie dag hiervoor uitgekozen, want zoals je ziet was het stralend weer. Het leek de Middellandse Zee wel zo mooi was het. Toch waren we echt in Noorwegen (maar daarover op het eind van dit blogje meer)

Om bij Lysøen te komen moet je met de auto naar Fana. Daar volg je de weg verder en na een poosje kom je dan bij deze pier uit waar je het eilandje al ziet liggen. Lysøen is in totaal 7 km2 groot en de belangrijkste bezienswaardigheid is de villa van Ole Bull. Je ziet hem op de foto hierboven ook staan die villa.

Om er te komen moesten we eerst een stukje varen door het fjord. Superleuk en met dat warme weer helemaal lekker met windje en al. 

Al na een minuut of 10 waren we bij het eilandje en konden we de boot afstappen om het te verkennen. Hier zie je de villa van Ole nog wat beter. De man had een mooi plekje voor zijn huis uitgezocht.

Op de foto hieronder zie je de aanlegsteiger van het eiland met het veerbootje eraan. En je ziet een baaitje waar later op de dag aardig wat mensen aan het ontspannen waren. 

Lysøen is een eiland met een verhaal omdat deze (naar mijn smaak) nogal protserige villa erop staat. Het huis van Ole Bull. Een Noorse vioolspeler en componist die veel betekend heeft voor de Noorse droom. Noorwegen is namelijk lange tijd bestuurd geweest door Zweden en in de hogere kringen werd Deens gesproken, omdat dat een deftiger taal zou zijn. Noors was voor boeren. Ole Bull heeft zich sterk gemaakt voor het Noors nationalisme door traditionele Noorse volksmuziek in zijn stukken te gebruiken en de mensen in Noorwegen te wijzen op de waarde van hun eigen taal en cultuur,

Ole Bull leefde van 1810 tot 1880 en wordt beschouwd als één van de grootste violisten van de 19e eeuw. Ole was echter ook een beetje vreemd en ik verdenk hem er zelfs van dat hij wat last had van grootheidswaanzin. Zo wilde hij op een gegeven moment in Amerika een nieuw Noorwegen stichten, dat hij Oleana noemde naar zichzelf. Helaas voor Ole mislukte dit avontuur. En toen hij terug in Noorwegen kwam met zijn nieuwe vrouw kocht hij het eiland Lysøen en bouwde daar een villa.

Maar best wel een on-Noorse villa. Hoewel hij wel van hout van het eiland gemaakt is, is het interieur heet protserig met grote spiegels, dure kroonluchters, uitgestalde cadeaus van bewonderaars, opgehangen wandkleden en bewerkte houten pilaren en danspanten. Op de foto hierboven zie je één van de spiegels met de merkwaardige versieringen aan het dak.

Op de foto hieronder zie je de slaapkamer van Ole. Met het kostuum waarmee hij doorbrak op de paspop en een Egyptisch wandkleed aan de muur. Dat kreeg hij nadat hij bovenop één van de piramides had opgetreden.

Maar het meest bijzonder was misschien nog wel de buitenkant van het gebouw. Qua kleuren redelijk Noors, lichtblauw en fris wit. Maar qua stijl had hij een Russisch torentje laten bouwen en de pilaren en bogen waren geïnspireerd op het Alhambra. Lekker hysterisch dus. Ik vond het bezoekje aan de villa erg de moeite waard. Leuk om zo’n huis te zien. Ik had voor vandaag eerlijk gezegd nog nooit van Ole Bull gehoord, maar door de villa en de leuke rondleiding die we kregen weet ik nu toch wat meer van hem. Aanrader dus! Maar ik zou dit wel met mooi weer doen.

Want zoals ziet kan je goed wandelen op Lysøen en dat is toch het fijnst als het niet regent.

Soms zijn de paden op het eiland wat aan de uitdagende kant. Maar met goede schoenen en voorzichtigheid zijn ze goed te bewandelen.

Zelfs op mijn sandalen en met die stomme enkel kwam ik overal boven en beneden zonder om te vallen. Het is af en toe flink klimmen...

Maar je wordt wel beloond met uitzichten als deze. Net Corsica met het mooie weer dat we vandaag hadden. Alleen het getjirp van de krekels en cicaden ontbrak en het was hier heel erg stil op het ruisen van de wind na.

Leuk was ook om de bootjes onderaan het eiland te zien. Lekker voor anker en zwemmen in het fjord of de zee.

Vooruit nog eentje om jullie ervan te overtuigen dat je als je in de buurt bent en het is mooi weer, het tripje naar Lysøen echt even moet maken. Wij hebben er in ieder geval van genoten.

Was het overdag prachtig weer hier in de buurt van Bergen, dat is inmiddels helemaal omgeslagen. Het regende zojuist keihard en we zitten dus voor het eerst deze vakantie binnenin de tent om wat te quilten, een boekje te lezen of dit blogje te schrijven. Fijn hoor dat we in deze tent daarvoor voldoende ruimte hebben. Morgenochtend zou het weer droog moeten zijn en hopelijk is de tent dat dan ook snel. Dan gaan we hem voor de laatste keer inpakken. Voor de laatste 2 nachten hebben we namelijk Hytter geboekt op 2 verschillende plekken. De voorspellingen zijn niet almte best en zo nemen we hopelijk niet weer een zeiknatte tent mee naar huis die we nergens echt goed kunnen laten drogen. Duimen jullie mee dat het morgenochtend droog is?!?

Naar Bergen

Het schijnt dat Bergen de natste stad in Europa is. Klagen wij vaak over de regen, in Noorwegen zeggen ze dat kinderen uit Bergen met een paraplu in de hand geboren worden. Er valt in Bergen twee keer meer regen dan in de Bilt. Gelukkig was daar vandaag niks van te merken. Sterker nog we hadden stralend weer en het was soms zelfs wat te warm (al was het niet zo heet als het in Nederland schijnt te zijn, arme jullie). Voordat ik jullie de foto’s en verhaaltjes uit Bergen laat zien, wil ik je eerst nog twee foto’s van gisteren tonen...

Toen waren we namelijk onderweg van Aurland naar de nieuwe camping in de buurt van bergen en kwamen zomaar ineens deze waterval tegen. Bussen vol toeristen waren al uitgestapt, dus wij moesten ook even een kijkje nemen.

Het was dan ook best een mooie waterval die Tvindefossen. Hij lag direct achter een camping. Helaas hadden we al andere plannen, anders was dit misschien leuk geweest om te overnachten. Misschien onthouden voor een volgende keer dat we naar Noorwegen gaan, want wie kan nou zeggen dat hij onderaan een waterval geslapen heeft? Verder hebben we gisteren niet zoveel gedaan. In de auto gereden, tent opgezet en geluierd (want het blijft vakantie)

We staan nu op camping Lone. De grootste camping in de omgeving van Bergen. Maar hoewel hij groot is, merken we daar weinig van omdat we op een soort bijveldje staan. Het meest jammere is nog dat we ‘s ochtends in de zon staan. Al is dat rond het middaguur al veranderd en komt de eerste schaduw op het plekje. Het sanitair zou wat netter mogen zijn, maar we hebben weinig last van de weg die naast de camping loopt. Deze is waarschijnlijk toch wat rustiger omdat het niet een doorgaande route is. Oh ja, de camping ligt aan een meertje waar je zelfs kayaks kan huren, maar wij hebben er nog niet gezwommen. Misschien morgen even. Want we blijven hier nog 2 nachten voor we weer richting het Oosten vertrekken om dinsdag de boot in Oslo weer te nemen.

Oké, dan op naar Bergen. De tweede stad van Noorwegen waar het dus bijna altijd regent, behalve vandaag. Er lagen vandaag 4 cruiseboten in de haven en dat betekende dat er veel toeristen waren zoals die echtpaar op de vismarkt. Wat niet echt een vismarkt meer is, omdat het vooral eettentjes geworden zijn waar toeristen hun eten kunnen halen. Wat ik wel schokkend vond was dat er ook ingeblikt walvisvlees verkocht werd. Foei Noorwegen. Hiermee laten jullie je echt van je slechtste kant zien. 

Dit vond ik trouwens wel een grappig beeld. Het hing boven een visrestaurant. Zo weet je meteen wat je daar te eten krijgt.

Na de vismarkt slenterden we verder naar Bryggen. De oude werf die met de schattige gekleurde huizen de toeristenverkeer van Bergen is. Maar ook de werf waar de hanzeschepen aanlegden. Hier het oude hanzehoofdkwartier in Bergen met een aantal statige pakhuizen ernaast.

Iets verderop vind je dan de houten huizen. Met restaurants, toeristenwinkels en Noorse truienshops erin. Te leuk om die oude houten gebouwen te zien...

Met grappige trollenuitstallingen waar je hebberig van wordt...

Met schots en scheve trappen naar de kerstafdeling in de winkel. Ja, het is in sommige winkels hier 365 dagen per jaar kerst. Zelfs met de warmte van vandaag.

Met mooie versieringen op de gevel. Hier een geweldig mooi hert.

En hier een eenhoorn. Dus als je in Bergen bent, vooral ook even omhoog kijken.

Het blijft in Bryggen niet bij één rij houten huizen. Ook erachter staan allemaal houten huizen met toeristenwinkeltjes erin, zoals je goed kan zien in dit steegje tussen twee panden in. Superleuk om doorheen te wandelen.

Wij hadden een Bergen-pas gekocht. Hiermee kun je voor 260 kronen 24 uur lang een aantal musea bezoeken en gebruik maken van het OV in en rondom Bergen. Vandaar dat we naar binnen liepen bij het Bryggens museum. Hier zie je de oudste grondvesten van Bergen.

Maar ook een tentoonstelling hoe de mensen van Bergen rond 1300 geleefd moeten hebben.

Er was ook een tentoonstelling met tekeningen van Fritjhof Sælens. Een Bergense kunstenaar die onder andere verhaaltjes schreef over dit schattige zeehondjes.

Maar hij maakte ook supermooie tekeningen van trollen. Zoals dit trio op de ski’s.

Als je verder loopt langs de houten huizen, dan kom je vanzelf bij de Berhus Festning. De oude vesting in Bergen waarbinnen een aantal gebouwen van de koning stonden. Zoals de Rozenkranstoren. Helaas heb ik geen foto’s van de buitenkant van de toren, omdat hij in de steigers stond, maar met de Bergen-pas konden we wel een kijkje binnenin de toren nemen en zagen onder andere deze cel in de kelder van de toren.

En deze knappe kop in de oude slaapkamer van de koning.

Maar het leukste vond ik deze kopieën van de beelden aan de buitenkant van de toren. Normaal zitten deze gargoyles te hoog om ze echt goed te zien, maar nu was dat wel mogelijk. Supergrappig! De toren werd gebruikt te verdediging van de vesting. Maar er moest ook een hal zijn waar de koning zijn onderdanen kon ontmoeten.

Dat was Håkonshallen. De binnenkant van deze hal is niet origineel, omdat hij op de muren na helemaal verwoest was toen in 1944 een Duits kruitschip in de haven eronder ontplofte. Maar ze hebben de hal weer helemaal opgebouwd en hij wordt nog steeds gebruikt voor concerten en andere ceremoniële zaken.

En is daarom ook best imposant om te zien. Op de foto hierboven zie je de tafel waaraan de koning plaats neemt tijdens banketten in de hal. 

Nadat we de vesting bezocht hadden gingen we lekkere wat wandelen. En soms kom je dan grappige dingen tegen. Zoals deze graffiti van een trol die als een dealer zijn kaasschaven (een Noorse uitvinding) wil slijten.

Ook liepen we soms door stukken van de stad die minder toeristisch waren. Zoals langs deze mooie witte huizen waar gewone mensen wonen en geen trollen, elanden of Vikingen zoals in de toeristenwinekels in Bryggen.

Deze grafitti vond ik ook erg leuk. To bee of not to bee? Ik zou zeggen, we moeten er alles aan doen om het de bijtjes zo leuk mogelijk te maken, want ze hebben het al moeilijk genoeg. Zet je tuin dus vol met bloemetjes!

Eindpunt van ons wandelingetje (niet al te ver ivm. de warmte) was deze Fløibanen. Ook hier kregen we korting met de Bergen-pas. Deze kabelspoorbaan brengt je in een paar minuten naar de Fløyen, een gebied in Oslo dat op 320 meter hoogte ligt en waarvandaan je fantastische uitzichten hebt.

Zoals je hier kan zien. Je ziet op deze foto één van de treinen net vertrekken.

En dit is het uitzicht over de andere kant van de stad. Echt genieten gewoon!

Op de Fløyen kun je ook heel goed wandelen. En dan kom je misschien wel één van deze geiten tegen. Die lopen hier los rond om het gras kortgeknipt te houden. Leuke beesten!

En natuurlijk moesten ze vriendjelief even besnuffelen en hij moest hen even aaien. Grappig!

Voor kinderen is er hier ook genoeg te doen. Er is namelijk een meertje waarop je kan kano varen en in kan zwemmen en er is een grote speeltuin om in te spelen. De speeltuin wordt bewaakt door deze vriendelijke trol, die ik natuurlijk even gedag moest zeggen. 

Na een rondje wandelen was het weer tijd om naar beneden te gaan. Weer met het treintje en ditmaal zorgden we ervoor dat we voorin kwamen te zitten. Hier zie je net een neiuwe trein aankomen.

Omdat de bestuurder achterin de trein zit, heb je voorin de beste uitzichten en zie je goed hoe steil de kabelbaan is. Jammer genoeg lijkt de terugweg altijd sneller te gaan dan de heenweg en waren we al snel weer beneden.

Waar we gewoon lekker verder wandelden door de stad en deze mooie muziekkiosk tegen kwamen.

En deze vijver bij een aantal musea. Het was een beetje jammer dat veel openbare gebouwen in Bergen als om 17.00 uur de deuren sluiten, maar gelukkig was één van de Kode-musea nog open (er zijn er 4). En geluk dat ik had, was dat toevallig het museum waar een aantal werken van Edvard Munch hangen. We hebben hier dus een kijkje genomen en hebben een aantal mooie kunstwerken gezien. 

Zoals deze visser van Christian Krohg, een Noorse schilder.

Of deze treurende vrouwen van Edvard Munch, bekend van schilderijen zoals de Schreeuw en de Madonna, die beide een poos terug uit een Noors museum ontvreemd werden, maar gelukkig ook weer terug gevonden zijn.

Ook hing er deze tekening van Theodor Kittelsen (samen met een aantal andere). Door zijn tekeningen ga je geloven dat wezens zoals trollen, faunen etc. echt bestaan. Zo mooi! Zoals gezegd, er zijn in totaal 4 Kode musea. Als je in Bergen bent, neem hier dan vooral een kijkje, want door kunst kun je soms verrast worden.

Na het museumbezoek hebben vriendjelief en ik de dag afgesloten in restaurant Olivia. Hoewel we liever buiten hadden gezeten, hadden we geen zin in de lange wachtrij en als beloning kregen we van de serveerster één van de mooiste plekjes in het restaurant met uitzicht op Bryggen. Supergezellig en ook nog lekker! Dat was weer een mooie dag. Het belooft morgen wederom warm te worden. We hebben op dit moment nog geen plannen, dus we zien wel wat we gaan doen. Misschien gaan we ‘s ochtends nog wel richting Bergen om iets te bekijken daar. We hebben tenslotte nog steeds die Bergen-pas die 24 geldig is.