Rare zaterdagochtend

Het is een beetje een rare zaterdagochtend. Ik lees wat blogjes, ik hang wat op de bank, maar de echte quiltzin ontbreekt een beetje. Vannacht werden we ruw uit ons bed gebeld, omdat er iemand aan de deurbel trok. Ach, belletje lellen gebeurt wel vaker hier in ons appartement (vooral midden in de nacht door dronken jongeren) Even omdraaien en weer verder slapen. Tot er nog een keer werd aangebeld en nog een keer. Mijn broer stond voor de deur. Paps is namelijk opgenomen in het ziekenhuis en mams kon ons niet bereiken. Hij heeft een klein hartinfarct gehad en ligt in Amsterdam op de hartbewaking. Gelukkig is hij in goede handen, maar het zet wel even je wereld op je kop als je zoiets hoort. En het zorgt ervoor dat mijn hoofd nu vol zit & dat ik wel wat wil doen, omdat ik weet dat het me kalmeert, maar dat er nog niet iets echt lukt.

Ik heb geen zin in het volgende blok van de Bountiful dat al voorbereid en half af klaar ligt.

Ik heb geen zin om te quilten aan de Wholecloth voor mijn schoonouders, die in december 40 jaar getrouwd zijn. En ik heb geen zin in bijna alle andere projecten, die ik heb liggen. Iets nieuws beginnen dan? Nee, ook geen goed plan. 

Ik val terug op een project waar ik zo af en toe ineens heel druk mee ben, dat lekker snel gaat voor een blok af is & waar ik heel veel liefde in kwijt kan. En wat  bij elk blok een nieuw begin lijkt. Lekker stofjes uitzoeken in mooie, meisjesachtige kleuren. Door de stoere achtergrondstof en het feit dat deze quilt voor mijn schoonzusje wordt, moet ik wel zoete, pastellige kleurtjes kiezen. Ik neem nu zelfs gewoon mijn allerliefste lievelingsstofje ervoor. Dat witte stofje met de kleine boeketjes. Ik probeer het in bijna elke quilt te stoppen die ik maak. Gelukkig kon ik er weer een groot stuk van kopen bij een online winkel, want het was bijna op.

 

Kijk, hier de huizen, die al (bijna) af zijn van deze quilt. De Home Sweet Home. Zooooo leuk om te maken en hopelijk leidt het me een beetje af van de gedachten aan paps. Want eigenlijk is het gewoon zoals de scheurkalender op het toilet zei...