Aan het quilten

Voor mij is een quilt pas echt een quilt als deze gequilt is. En hoewel het niet mijn favoriete klus(je) is van het maken van een quilt, heb ik het liefste handgequilte quilts. Niets zo mooi als al die zorgvuldige steekjes die het patchwork of de applicaties verlevendigen. Daarom dat mijn gereedschappen klaar liggen op de leuning van de tweepersoonsbank bij het raam.

Rolletje YLI-garen, wat reservenaaldjes, vingerhoed en needlepuller, een aftekenlijstje met de aantallen nog te quilten puntjes, een malletje met een hart erin en wat aftekenmaterialen. Allemaal zodat ik meters kan maken aan de rand van mijn Irish Circles.

Met te schattige hartjes in alle punten van de buitenste rand. Hoewel ik nog lang niet klaar ben met quilten van het hele middenstuk (al gaat dat wel redelijk hard met nog maar een stuk of 8 blokken te gaan) en ik ook nog niet de eerste twee randen heb gequilt, ben ik toch al begonnen met de buitenste rand. En ik heb mezelf meteen maar een mooie deadline opgelegd. Volgende week gaan we namelijk op vakantie naar Frankrijk en dan wil ik de quilt meenemen met bies eromheen. Zodat we hem eventueel ook op bed kunnen leggen als het heel koud is. En zodat ik overdag gewoon lekker verder kan gaan met quilten. Maar voor ik de bies erop kan zetten, moet ik eerst de buitenste rand gequilt hebben van mezelf. Gelukkig is er al één zijde bijna af. Dat gaat dus best goed komen hoop ik.

Al geeft het me weinig tijd om wat anders te doen. Behalve deze bjoetie die boven het plankje met de houten dieren geerfd van mijn opa hangt en de schattige schilderijtjes die bij oma vandaan komen, in de was te doen en eindelijk te voorzien van een goed ophangsysteem (lees katoenen touwtje geknoopt aan een bamboestokje), zodat hij recht hangt zonder bobbels. Het is wel een plaatje zo. En het muurtje is helemaal af. Tja, op mijn verjaardag kreeg ik toch wat teveel commentaar van mijn oom over de belabberde ophangkunsten die ik tentoon stelde. Daar moest wat aan gedaan worden.

Gelukkig kreeg ik behalve commentaar ook nog superleuke kado's voor mijn verjaardag. Van mams en paps had ik al een deel van de workshop van Margaret Sampson George gekregen. Maar daarnaast kreeg ik nog supertoffe kado's van alle andere dierbare mensen. Een mooie laptoptas van vriendjelief, een onwijs gave pan van mijn schoonouders, een supergaaf Mexicaans kookboek van mijn zwager en nog veel meer. Maar het handigst is deze trolley van mijn broertjes en hun gezinnen. Zo handig om lekker door de hele kamer te gebruiken met alle quiltspulletjes erin. Nou hoef ik er niet meer mee te zeulen, maar kan ik gewoon het karretje verrijden. Handig toch? Ik ga snel verder met quilten. Dan kan ik zaterdag voor de Sweet Surrender bijeenkomst een binding uitzoeken bij Den Haan & Wagemakers. Wens me maar succes...