Lui poezenbeest

Vroeger hield ik niet zo van poezen. Wij hadden thuis zowel een hond als een kat & eigenlijk was de hond mijn grootste vriend. Ik vond het maar irritant als de poes op de meest onmogelijke momenten zich op je schoot wurmde. De hond was blij als je aandacht gaf aan d'r, maar ging er niet om zeuren. Toen ik ging samenwonen met mijn lieve vriendje wilde ik in eerste instantie dan ook een hondje. Maar het is best wel zielig voor zo'n beestje als het de hele dag alleen zit. Daarom besloten we toch een katje te nemen. Kennissen van ons hadden toevallig een nestje met kittens waaronder ook een heel schattig lapjeskatje zat & toen ik haar zag was ik in één klap verliefd. Roos heet ze inmiddels & ze woont alweer 3 jaar bij ons in huis.

Madam is wel een beetje verwend. Als zij het tijd vindt voor haar eten, dan gaat ze demonstratief bij de krabpaal liggen & als mijn lieve vriendje dreigt op de staan van de bank dan begint ze hard te mauwen. 's Nachts ligt ze het liefst te slapen tussen ons in. En madam houdt zeker niet van honden. Als ze groter zijn dan verstopt ze zich onder bed, maar kleinere honden worden zonder pardon weggejaagd. Roos is geen schootkat (gelukkig), maar wel een quiltkat. Favoriete rustplekjes (wat ze meestal de hele dag doet) zijn de quilts die over de leuning van de bank liggen, quilts waaraan ik aan het werk ben, losse lapjes die op de tafel uitgestald liggen om te bewonderen of om mee te werken etc. Kijk hier een foto van ons luie poezenbeest op de achterkant van de zomerquilt die over de bank ligt...