Een tochtje door Gudbrandsdalen

Gisteren hadden we een reisdag en ik dacht heel naïef dat ik dan wel een blogje overvrijdag zou kunnen schrijven. Niet dus, maar daarover in een volgend blogje meer. Eerst wil ik jullie meenemen naar het prachtige Gudbrandsdalen, het gebied bij Lillehammer. We hebben daar vrijdag namelijk een tochtje gemaakt en kwamen heel veel mooie dingen tegen.

Zoals dit kerkje in Fåvang

Of deze prachtige staafkerk in Ringebu. 

Natuurlijk hadden we zo nu en dan ook geweldige panorama’s voor ons liggen waar ik toch echt even voor uit de auto moest stappen om een foto te nemen.

In Noorwegen zie je vrij veel waarschuwingsborden, voor herten, voor elanden en dus ook voor schapen. En meestal kom je dan niks tegen helaas.

Maar die schapen zijn wel nieuwsgierig en grazen gewoon langs de kant van de weg, steken soms ook op hun dooie gemak over en als je dan voor ze stopt willen ze ook nog wel weten met wie of wat ze te maken hebben. Op dit schaap hebben we wel een paar minuten staan wachten voor hij verder banjerde.

Je komt ook mooie rode boerenhoeven tegen op zo’n ritje.

Om het uiteindelijke doel te bereiken. De hel (Helvete is Noors voor hel). In Noorwegen zijn er meerdere plekken met deze naam, maar hier wordt de hel gevormd door kleine en grote pot holes, gaten in de grond die ontstaan zijn in de laatste ijstijd doordat rotsen en smeltend ijs door de bodem heen sijpelden. 

De wandeling begon vrij rustig met trappen en gelijkmatige paden.

Maar al snel gaf ik de camera en bijbehorende tas over aan vriendjelief o zelf de rugwaarts te nemen en mijn handen vrij te hebben. Het blijft toch den dingetje klimmen en klauteren met die rottige enkel van mij die nooit helemaal genezen is. Maar dat maakt het misschien alleen maar extra leuk om toch dit soort dingen te doen.

Want hoewel het een lastig tochtje omlaag was, was het eindpunt meer dan de moeite waard. Op zulke plekken voel je echt hoe nietig en eindig wij als mens zijn en dat de natuur zo oneindig veel sterker is.

En dat zelfs op ondenkbare, op het eerste gezicht onvruchtbare plekken zomaar leven kan ontstaan zoals deze varen op een rotswand.

En dat de natuur met al zijn vormen misschien wel mooier is dan wel schilderij (of quilt) een mens dan ook kan maken.

Met perefectie tot in de kleine details...

Een idyllische schoonheid van het ruige...

Kracht door herhaling....

En een geweldig kleurenpalet. Kortom, wij hebben genoten van de uurtjes die we in deze hel doorbrachten. Mocht je in de buurt van Lillehammer zijn, dan is dit zeker een aanrader om te bezoeken ook al staat deze bestemming niet in de reisgidsen. Even googelen op Helvete Espedalen en je vind de plek waarschijnlijk vanzelf. Na dit bezoekje reden we terug naar Lillehammer. Daar heb ik geen foto’s genomen, omdat we vooral wat winkeltjes bezocht hebben en eten gekocht hebben voor die avond.

Maar ik kan jullie nog wel ons plekje op camping Rybakken laten zien. Lekker aan het water met schaduw in de middag (deze foto is ‘s ochtends genomen). We hadden wel wat last van lawaai van de weg die iets verderop lag en de trein die een paar keer per langs kwam. Maar ik geloof dat dit voor de meeste campings in de 9mgeving daar geldt. De meeste liggen namelijk pal aan de weg en deze lag er tenminste nog een eindje vanaf.

Ondanks dat hebben we toch genoten op de camping. Het was er verder erg rustig met ruime plaatsen en zo af en toe een zwaan die langs kwam zwemmen.