Naar de waterval

Bedankt allemaal voor het meeduimen. Want hoewel er vannacht bijna 3 centimeter water in de afwasemmer gevallen was, konden we onze tent aan het einde van de ochtend toch droog inpakken. En waar we verwachtten dat het weer een heel stuk minder zou worden, is het eigenlijk nog best lekker hier in Noorwegen. Zo’n graad of 23 met zon en af en toe een wolkje. Al waait het wel weer best hard. We hebben vandaag dus de tent definitief ingepakt en slapen de komende twee nachten in hytter, kleine huisjes die je voor een nacht of langer kunt huren.

We slapen vannacht dus in dit veredelde tuinhuisje in Øvre Eidfjord, ongeveer 2 uur rijden vanaf onze vorige verblijfsplaats. Øvre Eidfjord is het laatste dorp aan weg 7 voordat de Hardanger Vidda, een groot natuurgebied, begint. Dit is een hoogvlakte en schijnt heel erg mooi te zijn. Morgen gaan we de toeristische route over deze hoogvlakte leven, dus zullen we het gaan beleven. Vandaag hebben we onderweg een stop gemaakt in Dale. Daar worden de beroemde Noorse truien, die Mart Smeets altijd droeg tijdens de schaatsuitzendingen, gemaakt. En daar hebben ze bij de fabriek een winkel waar ze de huidige collectie verkopen, maar ze hebben ook een outlet waar je met korting de echte Dale-truien kunt kopen. En dat hebben we dus gedaan. Je zou ook een rondleiding door de fabriek kunnen krijgen, maar dat is op zondag niet mogelijk. Blijft dus op het to-do lijstje staan voor een volgende keer dat we naar Noorwegen gaan. 

Op de Hardangervidda bevind zich ook één van de beroemdste watervallen van Noorwegen, de Vøringsfossen, en als je dan toch vlakbij bent, dan moet je daar ook even een bezoekje aan brengen natuurlijk. En dan gaan we niet zoals de meeste toeristen naar het uitkijkpunt, nee wij moeten naar de waterval wandelen. 1,7 kilometer heen en ook weer terug. Valt mee zou je zeggen. 

De eerste 800 meter van de weg begonnen goed. Geasfalteerd pad en niet al te stijl naar beneden. En als je dan verderop in het dal deze regenboog ziet, dan belooft dat veel goeds. 

Totdat we het eigenlijke wandelpad opliepen. Lekker steil naar beneden met boomwortels en rotsige stukken waar je meer moest klauteren. Ach, zo beleef je nog eens wat. Maar als je niet goed ter been bent, neem deze wandeling dan niet en ga de waterval vanaf het uitkijkpunt bij hotel Fossli of bij het uitkijkpunt Fossetromme langs weg 7 bekijken. Dan blijf je langer gezond van lijf en leden.

We hadden tijdens de wandeling wel heel mooie uitzichten op de rivier onder ons. Die op sommige stukken heel snel stroomde. Indrukwekkend hoe groot de kracht van water soms kan zijn.

Kijk maar eens naar deze stroomversnelling. Net een centrifuge op volle snelheid.

Het was soms echt doorbijten met veel klimmen en klauteren over losgeraakte stenen, maar gelukkig hebben we niet opgegeven. Want uiteindelijk werden we beloond met een fantastisch mooie waterval. De Vøringsfossen is met zijn 182 meter hoogte één van de hoogste watervallen in Europa. Het water heeft een vrije val van 145 meter. Echt indrukwekkend. Vøring is dan ook afgeleid van het oud-Noorse woord voor eervol of trots. Het is dus de eervolle of trotse waterval. 

Natuurlijk wilden wij zo dicht mogelijk bij de waterval komen en staken dus de rivier over met het hangbruggetje dat er hing. Nog één paadje en dan zouden we echt een geweldig uitzicht hebben.

Nou dat hebben we geweten. Het pad dat we namen was vrij steil, had wederom veel losse stenen erop liggen (groot en klein) en was tot overmaat van ramp ook nog vrij glad door het stuifwater dat van de waterval af kwam. Ik kon daar na een paar minuten niks meer zien door mijn zonnebril vanwege alle druppels die erop zaten. 

Op een gegeven moment vond ik het echt mooi gewees en durfde echt niet meer verder. Maar wat was dat de moeite waard!!! Want het was één van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb. Een majestueuze waterval waardoor je jezelf heel nietig gaat voelen en als klap op de vuurpijl ook nog eens een regenboog in het stuifwater. WOW!!!! Je ziet op de foto hierboven wel mensjes die nog verder gegaan zijn, maar dat zijn pas echt waaghalzen. De mensen bovenaan de rots staan op het uitkijkpunt bij hotel Fossli. 

Ook hier raak je als vanzelf onder de indruk van het water. We stonden vrij hoog, maar werden ook nat van het stuifwater zo hard raast deze waterval naar beneden.

Ik vond het zo mooi dat ik wel een half uur gewoon heb zitten kijken naar de waterval. En nog zou ik weer even terug willen gaan.

Al zal hij er dan meer zo uit zien. Hier was een wolk voor de zon geschoven en je krijgt gelijk een heel ander gezicht. Maar op deze foto kun je wel goed zien hoe hoog het water opstoof. Zie je die nevel aan de linker kant van de foto? 

Nog even een foto van vriendjelief en toen was het weer tijd om terug naar de auto te gaan. Weer een behoorlijk stuk klimmen en klauteren, maar we waren zo voldaan van de geweldig mooie waterval dat ook dat wel meeviel om te doen. Nu zitten we lekker met de beentjes omhoog op de veranda van ons hutje. Straks zullen we vast lekker gaan slapen, zodat we morgen weer uitgerust aan de volgende etappe van onze terugreis kunnen beginnen.